Wat vliegt de tijd! We zitten alweer op eind november 2022 en het jaar is alweer bijna op z’n einde. De dagen worden korter en we zitten langer in het donker.

Voor mij was 2022 het jaar waarin ik meer het donker beter hebben leren kennen. Ik was de afgelopen jaren zo gefocust op het licht, de liefde en de wereld buiten mezelf dat ik er soms ‘uitvloog’. En daarmee bedoel ik dat ik dan het gevoel heb minder in mijn lichaam aanwezig te zijn. Misschien herken je dit als ik het schrijf en misschien ook niet, en dat is ok.

Om het leven en de liefde echt helemaal te kunnen belichamen, is het voor mij nodig om in mijn lichaam aanwezig te zijn. En ja, daar binnen is het donker. En donker wordt vaak gezien als iets naars. Maar is het wel zo zo slecht? Een zaadje wordt in de aarde geplant, daar waar het donker is. Later komt hier iets prachtigs uit! Een heldere sterrenhemel; een mysterie in het donker. Een moeder die nieuw leven draagt in de donkere baarmoeder; jouw leven is in het donker begonnen! Het donker is dus een voedende bodem voor creatie!
In het donker ontdekte ik ook mijn schaduwkanten. Tijdens het ziek zijn en andere shit-momenten, merk ik daar waar ik het leven nog niet helemaal toelaat. Daar waar de energie nog niet helemaal doorstroomt. En hierin voel ik kansen!

’We kunnen alleen maar licht ervaren als we ook het donker kennen.’
Voor mij is de natuur hierin een mooie leermeester. Ook hier is het niet altijd leven, licht, lief en zacht. Er is ook dood, verderf, donkerte en hardheid. En in dat alles zit een diepe overgave om hierin te zijn, te kunnen ontspannen en mee te bewegen. Het verwondert me ontzettend!
Als ik ergens niet in het donker wil zijn, ga ik snel in de weerstand. Herken je dat? Dat je dan de pijn of wat er is te voelen, juist net niet wil voelen? Dat het dan kan voelen alsof je de controle verliest? Maar juist als het je wel lukt om in overgave te gaan, om jezelf toe te staan in het het diepe donker te zakken, ontstaat er een nieuwe ruimte. Het kan dan voelen als een geboorte van nieuwe mogelijkheden vanuit jezelf, die je hoofd vooraf niet kon bedenken.

Oefening: Een korte ontdekkingsreis in het donker
Voel maar hoe het is als je even je ogen sluit, je handen liefdevol als kommetjes op je ogen plaatst. Misschien kun je je ogen verzachten en je cameravrouw- of man naar buiten uitzetten. Alsof je je opent voor je binnenwereld. Wat zie je dan? Welke wereld gaat er dan voor je open? Durf je het toe te laten? Misschien kun je met je ogen dicht reizen door je lichaam en opmerken hoe het daar is, en ermee zijn, zonder iets te willen fixen? Hoe is dit voor je om te doen? Ik hoor of lees het graag van je!
Als het je helpt, kun je deze oefening ook doen wanneer het donker is en jij op een plek zit waar jij je prettig voelt.